Nefs-i Katl
Çatlaklarla dolu duvarlarını boyadığım Sükunet Opesası'nda, arialar yükseliyor: Rüzgarlara bağışladığım kin yağmurlarım, Mütemadiyen sığındığım kederlerim, Haykırışlarımın sessiz çığlığı... Ahval facianın faili gözlerim. Çünkü en çok gözler yalan söyler. Yırtıklarla dolu sayfalarını ciltlediğim yamalı kitaplarımdan bir mısra okunuyor: Yaş otuz beş, yolun yarısı eder, Ben on yedide takılı kaldım. Şimdi cenk sırası kendimle. Nefsi katletmek icap ediyor. Renklerini kaybetmiş bir ravza yalnız böyle can bulabilir.